[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W³aœnie mia³a zamiar wyzwoliæ siê z t³oku, gdynagle po­czu³a na poœladku rêkê.Absolutnie nieprzypadkow¹, bez­czeln¹ i nadwyraz umiejêtn¹.Œcisk, wydawa³oby siê, uniemo¿liwia³ odwrócenie siê, ale Ciri nauczy³a siê wKaer Morhen, jak poruszaæ siê w miejscach, w których trudno siê poruszaæ.Obróci³a siê, czyni¹c nieco zamieszania.Stoj¹cy tu¿ za ni¹ m³ody ka­p³an zogolon¹ g³ow¹ uœmiechn¹³ siê aroganckim, wypra­ktykowanym uœmiechem.No i co,mówi³ ten uœmiech, co teraz zrobisz? Zarumienisz siê œlicznie i na tym rumieñcusiê skoñczy, nieprawda¿?Kap³an widaæ nigdy nie mia³ do czynienia z uczennic¹ Yennefer.- £apy przy sobie, ty ³ysa pa³o! - rozdar³a siê Ciri, bledn¹c ze wœciek³oœci.-Za w³asny ty³ek siê chwyæ, ty.Ty grobie pobielany!!!Korzystaj¹c z faktu, ¿e uwiêziony w t³oku kap³an nie móg³ siê poruszyæ,zamierza³a go kopn¹æ, ale udaremni³ to Fabio, pospiesznie odci¹gaj¹c j¹ dalekood kap³ana i miejsca zajœcia.Widz¹c, ¿e a¿ siê trzêsie ze z³oœci, uspo­koi³j¹, funduj¹c kilka posypanych mielonym cukrem ra­cuszków, na widok których Cirimomentalnie zapomnia³a o incydencie.Stanêli przy straganie, w miejscu, zktórego mieli widok na szafot z prêgierzem.W prêgierzu nie by³o jednak ¿adnegoz³oczyñcy, a sam szafot by³ udekorowany girlandami kwiatów i s³u¿y³ grupiewystrojonych jak pa­pugi wêdrownych muzykantów, od Ucha r¿n¹cych na gê­œlach ipopiskuj¹cych na dudach i piszcza³kach.M³oda czarnow³osa dziewczyna wwyszywanym cekinami serda-czku œpiewa³a i tañczy³a, potrz¹saj¹c tamburynkiem iwe­so³o potupuj¹c maleñkimi bucikami.Sz³a magiczka przez porêbê, pogryz³y j¹ ¿mije Wszystkie gady wyzdycha³y, amagiczka ¿yje!Zgromadzony wokó³ szafotu t³um zaœmiewa³ siê do roz­puku i klaska³ do rytmu.Sprzedawca racuszków wrzuci³ do wrz¹cego oleju kolejn¹ porcjê.Fabio obliza³palce i po­ci¹gn¹³ Ciri za rêkaw.Straganów by³o bez liku i wszêdzie oferowano coœ sma­cznego.Zjedli jeszcze pociasteczku z kremem, póŸniej - do spó³ki - wêdzonego wêgorzyka, po czympoprawili czymœ bardzo dziwnym, sma¿onym i nabitym na patyk.PóŸniej zatrzymalisiê przy beczkach z kiszon¹ kapust¹ i udali, ¿e próbuj¹, by kupiæ wiêksz¹iloœæ.Gdy objedli siê i nie kupili, przekupka nazwa³a ich zasrañcami.Poszli dalej.Za resztê pieniêdzy Fabio naby³ koszyczek gruszek bergamotek.Ciri spojrza³a na niebo, ale uzna³a, ¿e to jeszcze nie po³udnie.- Fabio? A co to za namioty i budki, tam, pod murem?- Ró¿ne rozrywki.Chcesz zobaczyæ?- Chcê.Przed pierwszym namiotem stali wy³¹cznie mê¿czyŸni, w podnieceniu przebieraj¹cynogami.Z wnêtrza dobiega³y dŸwiêki fletu.- „Czarnoskóra Leila.- Ciri z trudem odczyta³a ko­œlawy napis na p³achcie -zdradza w tañcu wszystkie se­krety swego cia³a".G³upota jakaœ! Jakiesekrety.- ChodŸmy dalej, chodŸmy dalej - ponagli³ Fabio, czerwieniej¹c lekko.- O,spójrz, to jest ciekawe.Tu przyj­muje wró¿ka przepowiadaj¹ca przysz³oœæ.Mamjeszcze akurat dwa grosze, to wystarczy.- Szkoda pieniêdzy - fuknê³a Ciri.- Te¿ mi przepo­wiednia, za dwa grosze! ¯ebyprzepowiadaæ, trzeba byæ wieszczk¹.Wieszczenie to wielki talent.Nawet wœródczarodziejek najwy¿ej jedna na sto ma takie zdolnoœci.- Mojej najstarszej siostrze - wtr¹ci³ ch³opiec - wró¿­ka wywró¿y³a, ¿e wyjdzieza m¹¿ i sprawdzi³o siê.Nie grymaœ, Ciri.ChodŸ, powró¿ymy sobie.- Nie chcê wychodziæ za m¹¿.Nie chcê wró¿b.Jest go­r¹co, a z tego namiotuœmierdzi kadzid³ami, nie wejdê tam.Chcesz, to idŸ sam, ja zaczekam.Nie wiemtylko, po co ci przepowiednie? Co chcia³byœ wiedzieæ?- No.- zaj¹kn¹³ siê Fabio.- Najbardziej, to.Czy bêdê podró¿owa³.Chcia³bym podró¿owaæ.Zwiedziæ ca³y œwiat.Bêdzie, pomyœla³a nagle Ciri, czuj¹c zawrót g³owy.Bê­dzie p³ywa³ na wielkichbia³ych ¿aglowcach.Dotrze do krain, których nikt przed nim nie widzia³.Fabio Sachs, odkrywca.Jego imieniem nazwie siê przyl¹dek, kranieckontynentu, który dziœ jeszcze nie ma nazwy.Maj¹c piêæ­dziesi¹t cztery lata,¿onê, syna i trzy córki, umrze, daleko od domu i bliskich.Na chorobê, któradziœ jeszcze nie ma nazwy.- Ciri! Co ci jest?Przetar³a twarz d³oni¹.Mia³a wra¿enie, ¿e wynurza siê z wody, ¿e p³ynie kupowierzchni z dna g³êbokiego, lodo­wato zimnego jeziora.- To nic.- wymamrota³a, rozgl¹daj¹c siê i przyto­mniej¹c.- W g³owie mi siêzakrêci³o.To przez ten upa³.I przez te kadzid³a z namiotu.- Raczej przez tê kapustê - powiedzia³ powa¿nie Fabio.- Niepotrzebnie tylezjedliœmy.Mnie te¿ w brzuchu burczy.- Nic mi nie jest! - Ciri dziarsko zadar³a g³owê, fakty­cznie czuj¹c siêlepiej.Myœli, które przelecia³y jej przez g³owê jak wicher, rozwia³y siê,zgubi³y w niepamiêci.-ChodŸ, Fabio.Idziemy dalej.- Chcesz gruszkê?- No pewnie, ¿e chcê.Pod murem grupa wyrostków gra³a na pieni¹dze w b¹czka.B¹czek, precyzyjnieomotany sznurkiem, nale¿a³o zrêcznym, przypominaj¹cym strzelenie z bataszarpniê­ciem wprawiæ w ruch wirowy, tak by zatacza³ ko³a po wy­malowanychkred¹ polach.Ciri ogrywa³a w b¹czka wiê­kszoœæ ch³opców ze Skellige, ogra³ate¿ wszystkie adeptki w œwi¹tyni Melitele.Rozwa¿a³a ju¿ koncepcjê w³¹czeniasiê do gry i ogrania urwisów nie tylko z miedziaków, ale i z po³atanych portek,gdy jej uwagê przyku³y nagle gromkie okrzyki.Na samym koñcu szeregu namiotów i budek, wciœniêta pod mur i kamienne schody,sta³a dziwaczna pó³okr¹g³a zagroda, sformowana z p³acht rozpiêtych nas¹¿niowych tykach.Pomiêdzy dwoma tykami by³o wejœcie, które tara­sowa³ wysoki,ospowaty mê¿czyzna, ubrany w przeszywanicê i pasiaste spodnie wpuszczone w¿eglarskie buty.Przed nim t³oczy³a siê grupka ludzi.Po wrzuceniu do gar­œcidziobatego kilku monet ludzie po kolei znikali za p³a­cht¹.Dziobaty chowa³pieni¹dze do pokaŸnego pytla, podzwania³ nim i powrzaskiwa³ chrapliwie.- Do mnie, dobrzy ludzie! Do mnie! Na w³asne oczy ujrzycie najstraszliwszegostwora, jakiego bogowie stwo­rzyli! Horror i zgroza! ¯ywy bazyliszek, jadowitypostrach zerrikañskich pustyñ, diabe³ wcielony, ludo¿erca nienasy­cony! Jeszcze¿eœcie takiego potwora nie widzieli, ludzi­ska! Dopiero co schwytany, zza mórzna korabiu przywie­ziony! Obejrzyjcie, obejrzyjcie ¿ywego, srogiego bazyliszkana w³asne oczy, bo takiego nigdy i nigdzie ju¿ nie zoba­czycie! Ostatniaokazja! Tu, u mnie, za jedyne trzy pi¹taki! Baby z dzieæmi po dwa pi¹taki!- Ha - powiedzia³a Ciri, odpêdzaj¹c osy od gruszek.-Bazyliszek? I to ¿ywy? Muszê go koniecznie zobaczyæ.Do tej pory ogl¹da³amtylko ryciny.ChodŸ, Fabio.- Nie mam ju¿ pieniêdzy.- Ja mam.Zap³acê za ciebie.ChodŸ, œmia³o.- Szeœæ siê nale¿y - dziobaty spojrza³ na wrzucone mu do garœci miedziaki.-Trzy pi¹taki od osoby.Taniej tylko baby z dzieæmi.- On - Ciri wskaza³a na Fabia gruszk¹ - jest dziec­kiem.A ja jestem bab¹.- Taniej tylko baby z dzieckiem na rêku - zawarcza³ dziobaty.- Nu¿e, dorzuæjeszcze dwa pi¹taki, zmyœlna pa­nienko, albo zmykaj i przepuœæ innych [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]