[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Podobnie w KliniceChirurgicznej w Brnie rutyn¹ staje siê powoli zabieg przeszczepiania w¹troby —w latach 1983-86 wykonano 5 takich operacji.Najwiêksze doœwiad­czeniechirurgia zdoby³a w dziedzinie transplantacji nerek.Od roku 1966 do marca 1986roku w Brnie, Pilznie i Hradec Kralove_ wykonano 1140 takich zabiegów.Liczbaich stale roœnie.Do roku 1986 w CSRS przeszczepiono 147 nerek.W Polscezabiegi przeszcze­piania serca zacz¹³ z powodzeniem wykonywaæ w r.1986 docentZbigniew Religa, kierownik Kliniki Kardiochirurgicznej AM w Zabrzu.Omawiaj¹c osi¹gniêcia medycyny, pozwolê te¿ sobie krótko odno­towaæ postêp wdziedzinie psychiatrii.W ostatnich dziesi¹tkach lat, najprawdopodobniej wzwi¹zku ze zwiêkszaj¹cymi siê stresami, które niesie z sob¹ cywilizacja, niemalwe wszystkich krajach europejskich wzrasta liczba zaburzeñ psychicznych, aledziêki lekom psychotropo­wym dosz³o do wyraŸnej humanizacji psychiatrii.Je¿elizachodzi potrzeba leczenia takich chorych, np.na schizofreniê, przez jakiœczas w szpitalu, to w warunkach niczym nie przypominaj¹cych dawnychoddzia³Ã³w-wiêzieñ (kraty, zamkniête drzwi, kaftany bez­pieczeñstwa).Dodzisiejszych oddzia³Ã³w tzw.psychosomatycznych wprowadzono system tzw.otwartych drzwi.Jakkolwiek z braku miejsca nie by³em w stanie przedstawiæ wszystkich osi¹gniêæwspó³czesnej medycyny, to jednak podane przeze mnie fakty œwiadcz¹ o wysokimjej poziomie zarówno diagnostycznym jak i leczniczym, a tak¿e o sta³ym postêpieniemal we wszystkich dyscyplinach.Zdawa³oby siê, ¿e wszyscy powinni byæzadowoleni, a tymczasem s³yszy siê coraz wiêcej g³osów krytycznych, narzekañ ipretensji; coraz g³oœniej mówi siê o niedomaganiach wspó³czesnej medycyny i ojej kryzysie.Najwiêkszym grzechem wspó³czesnej medycyny jest w moim pojêciu rosn¹cadehumanizacja.Wielu lekarzy sta³o siê urzêdnikami i biurokratami, trybikamich³odnej, obojêtnej wobec chorego machi- ny.Lekarz na ogó³ zna siê tylko nacz¹stce organizmu i nie interesuje go ca³y cz³owiek; staje siê specjalist¹ma³ego fragmentu medycyny, a tymczasem wiadomo, ¿e nie choruje jeden narz¹dlecz ca³y cz³owiek.Triumfuje nadmierna, w¹ska specjalizacja.Pacjent przesta³byæ cz³owiekiem a sta³ siê przypadkiem.Lekarz robi swoje i odsy³a do innegopodobnego mu lekarza, po to, by tamten wykona³ kolejny fragment roboty.Pacjenci biegaj¹ od lekarza do lekarza, od pracowni do pracowni i zmêczeni ca³¹t¹ uci¹¿liw¹ procedur¹ zjawiaj¹ siê z plikiem wyników badañ u swego lekarzapodstawowej opieki zdro­wotnej, który czêsto gubi siê analizuj¹c dostarczone mudokumenty.Nic wiêc dziwnego, ¿e zajêty papierkami ma bardzo ma³o czasu narozmowê z pacjentem.Zachowuje siê tak jak in¿ynier od maszyn.Wyros³o nowepokolenie lekarzy — urzêdników a równoczeœnie biochemików i niewolnikówfarmakoterapii.U wielu lekarzy zanika wra¿liwoœæ i zdolnoœæ okazywaniawspó³czucia.Nic wiêc dziwnego, ¿e nadwerê¿one zosta³o zaufanie pacjenta dolekarza, który oczekuje od niego znacznie wiêcej ni¿ ch³odnego, obiektywnegorozpoznania i zleconego leczenia.Oczekuje on zrozumienia, pociechy i podporypsychicznej.Coraz bardziej rozluŸnia siê wiêŸ miêdzy pacjentem i lekarzem,który niew³aœciwym postêpowaniem zra¿a sobie chorego i sprawia mu zawód.Niew¹tpliwym zagro¿eniem dla ludzkoœci jest stale zwiêkszaj¹ca siê konsumpcjaleków nie pozostaj¹ca w ¿adnej korelacji do istotnych potrzeb leczniczych ispo³ecznych.A tymczasem ka¿dy lek, nawet bardzo skuteczny, stanowi broñobosieczn¹ i poci¹ga za sob¹ niebezpieczeñstwo dzia³ania ubocznego.Nawetwitaminy stosowane bez kontroli lekarskiej mog¹ sprowadziæ ujemne skutki dlazdrowia [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]