[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.By³o to 15 wrzeœnia 1954.Na godzinê934 z odleg³oœci wielu tysiêcy kilometrów skierowano pu³k nadba³tycki naotwar­ty teren, gdzie zasta³ ich wybuch atomowy.Wielu uleg³o napromieniowaniu,w tym tak¿e oficerowie.Niektórzy po dziesi¹tkach lat cierpieli na strasznechoroby i umierali stosunkowo m³odo, w zasadzie bez pomocy lekarskiej.Lekarzebowiem nie otrzymali ¿adnej informacji o praw­dziwym pocz¹tku choroby, a nawetodwrotnie — chorym i ich rodzinom zakazano o tym mówiæ.U trzydziesto­letnichludzi stwierdzano zawa³y serca, niedow³ad r¹k i nóg, œlepotê, przerzuty rakowe.Taki los spotka³ kilka tysiêcy ¿o³nierzy, których w latach piêædziesi¹tych, ju¿po œmierci Stalina, skazali w ten sposób bezlitoœni dowódcy.Artyku³ rzucaœwiat³o na fakt, ¿e takie wypadki mia³y miejsce nie tylko wtedy; trwa³y do roku1963, kiedy Zwi¹zek Sowiecki, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania podpisa³yuk³ad o zakazie prób atomowych w atmosferze.Przedtem nie tylko w Kazachstanie,lecz i gdzie indziej, przeprowadzano takie sadystyczne eksperymenty nalu­dziach, a z ca³¹ pewnoœci¹ równie¿ w 1958, gdy¿ opo­wiedzieli o tym ci,którzy je prze¿yli.W 1989 prasa sowiecka opisa³a tak¿e inny wybuch atomowy, dokonany w celachwojskowych16.Prawda, ¿e od tego czasu minê³o najmniej 35 lat.Sta³o siê todok³adnie 14 wrzeœnia 1954 roku, na doœæ gêsto zaludnionym teryto­rium, wpo³udniowych okolicach Uralu, miêdzy Orenburgiem i Kujbyszewem.Na rozleg³ympoligonie wojskowym ju¿ w lutym rozpoczêto przygotowania.¯o³nierze zajêlitak¿e tereny siêgaj¹ce do 30 kilometrów poza poligon.Wszystko tak wygl¹da³o,jakby siê gotowali do wojny.Zbudowano nowe budynki, punkty dowodzenia, nateren przewidzianego wybuchu zapêdzono byd³o.Zwieziono tam wojskowe œrodkitransportowe, czo³gi i dzia³a.Mieszkañ­ców s¹siednich wiosek ewakuowanowyj¹tkowo do pobu­dowanych w tym celu tymczasowych osiedli.“Bombar­dowanie" zsamolotów oczywiœcie æwiczono tak¿e przed­tem, ale bez nuklearnych g³owic.Nakoniec przybyli marsza³ek ¯uków, chiñski minister obrony Peng Te Huai, cz³onekAkademii Kurczatow, jeden z twórców programu atomowego, oraz wielu innychprominentów.Ten wybuch — tak twierdzili — nie poci¹gn¹³ ofiar w ludziach.Ale przecie¿ tosamo twierdzono po analogicz­nych akcjach w Kazachstanie.Fakt, ¿e dowództwowojskowe w ten sposób sprawdzi³o, jakie mog¹ byæ skutki zrzuconej bombyatomowej.Ludnoœæ, miejscowa, z powo­du braku jakiegokolwiek pouczenia, wkrótcebez zezwole­nia przeœliznê³a siê z powrotem do swych domostw, nale¿y wiêcprzypuszczaæ, ¿e wielu uleg³o chorobie popromiennej.W regionie, gdzie mia³miejsce wybuch, minê³o wiele lat, zanim znów ukaza³y siê roœliny i zaczê³yrosn¹æ drzewa.Moja uwaga: ze spraw¹ Gagarina ma to tylko tyle wspólnego, ilenapisa³em we wstêpie do tego rozdzia³u.Przez 35 lat umiano to zataiæ.Gagarinpolecia³ tylko 30 lat temu.S¹ oczywiœcie tajemnice, które urodzi³y siê póŸniej.Wypadek atomowyChocia¿ w tym rozdziale bêdzie jeszcze mowa o tych sprawach, mo¿e nie zaszkodziwspomnieæ oddzielnie o jed­nym dawnym wypadku.Wiadomo, ¿e z ideologicznych inacjonalistycznych wielkorosyjskich powodów w³adze sowieckie rozmieszcza³ytak¿e na terytorium Republiki Rosyjskiej urz¹dzenia i zak³ady produkcyjnezwi¹zane ze strategi¹ nuklearn¹, w³aœnie w samym centrum kraju.Mia³o to tak¿euzasadnienie strategiczne: w razie wojny nacieraj¹cy wróg, obojêtnie z którejstrony, nie móg³by tu dotrzeæ.PóŸniej, z tego powodu i z powodu wypadków, mie­szkañcy tych centralnychregionów cierpieli najbardziej.Tak na przyk³ad w mieœcie Kaszli, w rejoniePermu w roku 1957 sta³o siê nieszczêœcie.W myœl wy¿ej wy-³uszczonej strategiizbudowano tam piêæ reaktorów pro­dukuj¹cych pluton (promieniotwórczypierwiastek nie­zbêdny do pocisków nuklearnych).We wrzeœniu 1957, wskutekwybuchu chemicznego, oko³o 14000 km2 uleg³o radioaktywnemu ska¿eniu.Cz¹steczkiradioaktywne roz­rzucone zosta³y w przestrzeni powietrznej nad terytorium owielkoœci w przybli¿eniu jednej pi¹tej terytorium Wêgier.Powiadaj¹, ¿e trzebaby³o ewakuowaæ ludnoœæ 14 wsi.Dzisiaj co prawda dzia³a mniej reaktorów, lecznie wszyst­kie zosta³y wy³¹czone.Mo¿na sobie wyobraziæ pod jakim strachem ¿yj¹tam ludzie! Do dzisiaj nie ma w Zwi¹zku Sowieckim ¿adnej instytucji, do której,mo¿na by kierowaæ skargi przeciwko zak³adom wojskowym umieszczonym tam zewzglêdów strategicznych, nie by³o te¿ ¿adnej si³y, która by stanê³a lub mog³astan¹æ w obronie poszko­dowanych.O tym wypadku œwiat dowiedzia³ siê tak¿e po up³ywie dziesi¹tków lat.Bunt na okrêcie wojennymO tym wydarzeniu prasa donios³a dopiero w roku 199017.Rzecz dzia³a siê wlistopadzie 1975 roku.Na jednostce sowieckiej floty wojennej na Ba³tyku,stacjonuj¹­cej w Rydze, wybuch³ bunt na niszczycielu ³odzi podwod­nychStoro¿ewoj.Prasa wêgierska przedrukowa³a tylko oryginalny artyku³18.Dziwnymsposobem Izwiestia i inne gazety w znacznej czêœci nie mog³y siê powo³aæ naw³asne Ÿród³a i musia³y wesprzeæ siê na amerykañskich analizach (w roku 1990, wpi¹tym roku g³asnosti i pierestrojki.!), a obok umieœci³y opiniê prokuratorawojskowego KGB.Bunt na okrêcie Storo¿ewoj zorganizowa³ zastêpca dowódcy,Walerij Sablin.Aresztowa³ i zamkn¹³ kapitana oraz innych oficerów, po czym“wprowadziwszy w b³¹d za³ogê obj¹³ w³adzê na okrêcie".Do tej chwili sprawawygl¹da jak historia piracka z dawnych czasów.Lecz ci¹g dalszy ju¿ taki niejest.Piraci bowiem chyba rzadko buntowali siê, aby na swoim statku uciekaæ naswobodne wody, do innych krajów.A tak siê w³aœnie sta³o w tym przypadku.Okrêt wyp³yn¹³ z Rygi i wzi¹³ kurs na Szwecjê.Pozosta³e jednostki flotysowieckiej oraz dowództwo, zau­wa¿y³y ten manewr.Storo¿ewoj zdo³a³ jednak nietylko wyp³yn¹æ poza sowieckie wody terytorialne, lecz znajdowa³ siê ju¿zaledwie 90 km od szwedzkich wód terytorialnych, kiedy “zdo³ano go zatrzymaæ".Si³y powietrzne bombar­dowa³y w³asny okrêt (chocia¿ zaprzeczano, by sta³o siêcoœ wiêcej, ni¿ “bombardowanie ostrzegawcze").Okrêt zatrzy­mano i opanowano.Sablin zosta³ za zdradê skazany na œmieræ, za³oga na wiêzienie.Podobno.Jakbowiem sta³o siê naprawdê, tego dowiemy siê — tak s¹dzê — po nastêpnychdziesi¹tkach lat.Jeszcze jeden wypadek atomowyElektrownie atomowe typu sowieckiego, w których wszystkie urz¹dzenia s¹sowieckie, jak powszechnie wiado­mo nie nale¿¹ do szczególnie bezpiecznych.(Nie ma ich nigdzie poza krajami obozu socjalistycznego i Finlandi¹).Chodziznów o wydarzenie z roku 1975, które dopiero w czerwcu 1990 zosta³o ujawnione.Mowa o elektrowni atomowej w Leningradzie.Jej reaktor jest tego samego typu,co czarnobylski.Wed³ug najnowszych informacji, w 1975 roku nast¹pi³ wypadeknuklearny 3 stopnia, a wiêc powa¿ny.O szczegó³ach niewiele dotychczaswiadomo.Mo¿e warto zaznaczyæ, ¿e wiadomoœæ wysz³a nie z Mo­skwy.lecz z Helsinek.Gdzie jest Bajkonur?To pytanie nale¿y do naszego tematu [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]