[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ci, którzy ostat­niozaatakowali rozwojowe podejœcie do œwiadomoœci, zrobiliby dobrze, gdybyprzestudiowali tê ksi¹¿kê, gdy¿ wydaje siê, ¿e nie znaj¹ nowszych wynikówbadañ, dowodów i teorii.Szerokie omówienie prac Grofa, Wash-burna i Wadê —zob.The Eye ofSpirit.11.Czêsto jestem pytany, co s¹dzê o pismach Steinera.Mimo wielkiegosza­cunku, jaki ¿ywiê dla jego pionierskich dokonañ, szczegó³y jego wywodów niewydaj¹ mi siê zbytnio u¿yteczne.S¹dzê, ¿e ostatnie klasyczne badaniadostarczy³y lepszych i œciœlejszych map rozwoju z poziomu przedperso-nalnego dopersonalnego, a tradycje medytacyjne oferuj¹ bardziej szcze­gó³owe mapy rozwojutranspersonalnego.Mimo to iloœæ wizjonerskiego materia³u, jaki stworzy³, mo¿ebudziæ jedynie podziw, a jego ca³oœciowa wizja jest niewiarygodnie poruszaj¹ca.Zob.The Essential Steiner, red.Ro­bert McDermott.12.Do bardziej wspó³czesnych teoretyków transpersonalnych zaliczaj¹ siê:Charles Alexander, Hameed Ali, Rosemarie Anderson, Cheryl Armon, Ja­mes Austin,John Battista, Michel Bauwens, Charles Birch, Harold Bloom-field, SeymourBoorstein, Sylvia Boorstein, William Braud, Crittenden Brookes, HaridasChaudhuri, Allan Chinen, John Cobb, Allan Combs, Su-sanne Cook-Greuter, JackCrittenden, A.S.Dalal, Olaf Deatherage, Eliza-beth Debold, Han de Wit, ArthurDeikman, Steve Dinan, Norman Don, Duane Elgin, John Enright, Mark Epstein,Joseph Fabry, James Fadiman, Piero Ferucci, Jorge Ferrer, John Firman, RobertForman, Robert Frager, Joel Funk, Gordon Globus, Joseph Goguen, Tom Greening,David Ray Griffin, Christina Grof, Stanislav Grof, T.George Harris, ArthurHastings, Steve Hendlin, J.Heron, Edward Hoffman, Jean Houston, Russ Hudson,Leland Johnson, Dwight Judy, Sam Keen, Sean Kelly, Herb Koplowitz, JackKorn-field, Joyce Kovelman, George Leonard, David Lukoff, Richard Mann, Ro­bertMcDermott, Michael Mahoney, Gerald May, Arnold Mindell, Donald Moss, MichaelMurphy, John Nelson, Juan Pascual-Leone, Kaisa Puhakka, Kenneth Ring, Don Riso,Gillian Ross, Donald Rothberg, John Rowan, Peter Russell, Don Salmon, AndrewSamuels, Marilyn Schlitz, Stephen Schoen, Tony Schwartz, Bruce Scotion, DeaneShapiro, Jonathan Shear, Maureen Silos, Kathleen Singh, Jan Sinnott, Jac¹uelynSmali, Surya Das, Charles Tart, Eugene Taylor, L.Eugene Thomas, KeithThompson, Robert Thurman, William Torbert, Ronald Valle, Leland van den Daele,Brian van der Horst, Francisco Varela, James Vargiu, Frances Vaughan, MilesVich, Frank Vis-ser, Jenny Wadê, Roger Walsh, Michael Washburn, John Welwood,Edward Whitmont, Auguste Wildschmidt, Bryan Wittine, Benjamin Wolman, Ro­bertWuthnow i Michael Zimmerman oraz wielu innych.13.Dobre krótkie omówienie dorobku wiêkszoœci teoretyków wymienionych w tymakapicie — zob.Jane Loevinger: Ego Development.Zob.te¿ ko­responduj¹ceteksty [w:] Commons i in.: Adult Development, tom 1 i 2; Commons i in.: BeyondFormal Operations; Miller i Cook-Greuter: Trans-cendence and Maturê Thought inAdulthood; Alexander i Langer: Higher Stages ofHuman Development.14.Omówienie tego tematu w The Eye ofSpirit.15.Zob.Loevinger: Ego Development; Commons i in.: Adult Development, tom 1 i2; Commons i in.: Beyond Formal Operations; Miller i Cook--Greuter:Transcendence and Maturê Thought in Adulthood; Alexander i Langer: HigherStages ofHuman Development; Wilber: The Eye ofSpirit.16.D.Shaffer: Social and Personality Development (1994), ss.423-424, 435.Nie znaczy to, ¿e mê¿czyŸni i kobiety nie maj¹ w pewnych sytuacjach ¿yciowychcharakterystycznych „odmiennych g³osów".Wyniki badañ, np.prowadzonych przezDeborah Tannen, prowadz¹ do wniosku, ¿e mê¿­czyŸni i kobiety w wielu sytuacjachzajmuj¹ odmienne stanowisko.Podsu­mowa³em te badania w sposób nastêpuj¹cy:mê¿czyŸni na ogó³ t³umacz¹ z naciskiem na odrêbnoœæ, kobiety z naciskiem nawspólnotê; mê¿czyŸni na ogó³ zmieniaj¹ siê z naciskiem na Erosa, kobiety znaciskiem na Agape (zob.Sex, Ecology, Spirituality, wyd.II).Ale podkreœla³emrównie¿ fakt, ¿e podstawowe struktury Wielkiego Gniazdowego Uk³adu i ró¿neetapy self s¹ p³ciowo neutralne — nie s¹ stronniczo usposobione do ¿adnej p³cii w³aœnie wspomniane badania potwierdzaj¹ tê tezê.Fakt, ¿e mê¿czyŸni i kobietyprzemierzaj¹ podstawowe fale Wielkiej Holarchii z innym nasta­wieniem, wnajmniejszym stopniu nie zmienia faktu, ¿e spotykaj¹ te same fale.17.D.Shaffer: Social and Personality Development, ss.417-418.18.J.Vasudev: „Ahimsa, Justice, and the Unity of Life" [w:] M.Miller i S.Cook--Greuter, Transcendence and Maturê Thought in Adulthood (1994), s.241.Tonie znaczy, ¿e model Kohlberga ogarnia wszystkie wa¿ne kwestie mo­ralne ró¿nychkultur, a jedynie to, ¿e okaza³ siê uniwersalny w zakresie tych etapów, którymisiê zajmuje.Moralnoœæ to coœ wiêcej ni¿ moralne rozumowanie — tak¿e moralneemocje i motywacje — a model Kohlberga nie ogarnia ich w pe³ni (ani te¿ niezamierza³ ogarn¹æ).19.Chocia¿ z rozmów z Donem Beckiem wiem, ¿e jest on bardzo otwarty na ideezwi¹zane z transpersonalnymi stanami i strukturami.20.Don Beck, rozmowa osobista.Zob.przyp.4.22.21.Poni¿sze opisy sk³adaj¹ siê w znacznej czêœci z bezpoœrednich cytatów lubparafraz zaczerpniêtych z ró¿nych publikacji Gravesa, Becka oraz Becka iCowana.C.Graves: „Human Naturê Prepares for Momentous Leap", The Futurist,kwiecieñ 1974; C Graves: „Summary Statement"; Beck i Cowan: Spiral Dynamics;Don Beck, teksty w prywatnym obiegu i rozmowy oso­biste.22.Jenny Wadê, która gruntownie studiowa³a Gravesa, uwa¿a, ¿e pomarañ­czowy(osi¹gniêcie) i zielony (tworz¹cy wiêzi) nie s¹ dwoma ró¿nymi poziomami, leczdwoma ró¿nymi wyborami oferowanymi niebieskiemu (konformista); dziêki temuzarówno pomarañczowy, jak i zielony mog¹ zd¹¿aæ prosto do drugiej warstwy(autentycznej).Zgodnie z t¹ koncep­cj¹ ta ksi¹¿ka jest zachêt¹ dlapomarañczowego i zielonego, by przyjêli perspektywy drugiej warstwy.Jednoczeœnie dynamika spiralna — i studia rozwojowe w ogóle — wska­zuj¹, ¿e wwielu sporach filozoficznych chodzi w istocie nie o lepsze obiek­tywneargumenty, lecz o subiektywny poziom debatuj¹cych.¯adna iloœæ pomarañczowychdowodów naukowych nie przekona niebieskich mitycz­nych wyznawców; ¿adna zielonawiêŸ nie zrobi wra¿enia na pomarañczo­wej agresywnoœci; ¿adna turkusowaholarchia nie wyprze zielonej wrogo­œci — dopóki jednostka nie bêdzie gotowa dowzniesienia siê dynamiczn¹ spiral¹ ewolucji œwiadomoœci.Z tego wzglêdu spory„miêdzypoziomowe" rzadko znajduj¹ rozstrzygniêcie, a wszystkie strony uwa¿aj¹,¿e nie zosta³y wys³uchane i docenione [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]