[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.PrzetoGrzegorz VII, w Salernie na wygnaniu umieraj¹c, mia³ powiedzieæ: "Mi³owa³emsprawiedliwoœæ, a nieprzyjacielem by³em "nieprawoœci, dlatego umieramwygnañcem." Wiêksze potem zawichrzonie powsta³o w koœciele, gdy po œmierci GrzegorzaGwibert przemoc¹ wdar³ siê na stolicê Rzymsk¹.ROK PAÑSKI 1088W£ADYS£AW, KSI¥¯Ê POLSKI, POWTÓRNIE, MIECZYS£AW ZAŒ SYN BOLES£AWA WYGNAÑCA PORAZ PIERWSZY, ZAWIERAJ¥ ŒLUBY MA£¯EÑSKIE.Owdowia³y i niepocieszony po stracie ukochanej ma³¿onki Judyty, W³adys³awksi¹¿êPolski nie mia³ chêci do powtórnych zwi¹zków ma³¿eñskich.Sk³oniony jednakustawicznemi namowy pra³atów i panów, gdy Œw.W³adys³aw król Wêgierski, krewnyjego, podobnego¿ by³ zdania, ¿e to bêdzie z korzyœci¹ dla niego i dlarzeczypospolitej, poj¹³ za ¿onê Zofi¹ albo Zofoni¹, królow¹ Wêgiersk¹, wdowêpoSalomonie królu Wêgierskim, córkê cesarza Henryka III, a siostrê Henryka IVpodów czas panuj¹cego.Ta zostai¹ by³a w Wêgrzech, kiedy król Salomon ponieszczêœliwej bitwie, któr¹ by³ przy pomocy Kunnów stoczy³ z ksi¹¿êciemKustkiem, uda³ siê naprzód do Bu³garji, a potem do Istryi.Œw.W³adys³aw królWêgierski zachowa³ dla niej wszelakie wzglêdy, i utrzyma³ j¹ jak najsumienniejprzy posagu i wszystkich posiad³oœciach, które mia³a od króla Salomona, zewzglêdu na jej stan i wysoki ród królewski.Zobowi¹zana wiêc takiemdobrodziejstwom Œ.W³adys³awa króla Wêgierskiego, bez oporu wesz³a w œlubyma³¿eñskie z W³adys³awem ksi¹¿êciem Polskim, zw³aszcza ¿e on król œwiêty samtezwi¹zki kojarzy³.Spro-358wadzona do Polski z licznym i znakomitym orszakiem, przywioz³a z sob¹ znaczn¹iloœci sprzêtów kosztownych i klejnotów.A lubo rzeczona królowa Zofia,ma³¿onkaW³adys³awa ksi¹¿êcia Polskiego, za pierwszym mê¿em swoim królem Salomonem by³abezdzietn¹, z W³adys³awem przecie¿ ksi¹¿êciom Polskim sta³a siê matko, iporodzi³a za czasem trzy córki.W tej porze i Mieczys³aw królowie, synBoles³awakróla Polskiego, doszed³szy ju¿ nieco dojrzalszego wieku, poj¹³ za ma³¿onkêEudoxy¹, siostrê rodzon¹ Œwiatope³ka ksi¹¿êcia Kijowskiego, a to z wolistryja,W³adys³awa ksi¹¿êcia Polskiego, a¿eby kraje Ruskie, które ojciec jego by³podbi³, przez ten zwi¹zek tem wiêcej utwierdzi³y siê w wiernoœci ipos³uszeñstwie.W Krakowie odby³ siê wielki zjazd ksi¹¿¹t i panów, gdy iW³adys³aw i Mieczys³aw, ksi¹¿êta Polscy, z powodu zawarcia dwojakiegoma³¿eñstwaœwietne odprawiali uroczystoœci.WIKTOR III PAPIE¯ GINIE OD ZADANEJ MU W NAPOJU TRUCIZNY.NASTÊPCA JEGO URBANII,ZWANY WPRZÓDY OTTONEM, PRZY POMOCY KRZY¯AKÓW ODZYSKUJE ZIEMIÊ ŒWIÊT¥.Wiktor III, biskup Rzymski, przesiedziawszy na stolicy rok jeden, miesiêcycztery i dni siedm, umar³ z zadanej sobie w kielichu od przyjacio³ Henrykacesarza trucizny, od której dosta³ niszcz¹cej biegunki.Po nim nast¹pi³ Oddo,naprzód mnich Kluniucki, potem kardyna³ biskup Ostyeñski, przezwany UrbanemII.Ten udawszy siê do Francyi, i zwo³awszy kilka soborów, sk³oni³ ksi¹¿¹tFrancuzkich, Hiszpañskich, Angielskich, Normanckich, Flandryjskich, i wieluwiernych chrzeœcian, do podniesienia krzy¿a przeciw Saracenom, w celuodzyskaniazajêtej przez nich Ziemi œwiêtej; jako¿ za jego rz¹dów odzyskano szczêœliwieZiemiê œwiêt¹.Ale po wyniesieniu Urbana odnowi³y siê gorsz¹co spory pomiêdzynim a cesarzem Henrykiem od Grzegorza VII z tronu z³o¿onym, i Gwibertomantypapie¿em, gdy jeden drugiego wyklina³ i zniewa¿a³.Srogie wtedyzawichrzeniamiota³y koœcio³em Bo¿ym, kiedy duchowni, a co sromotniejsza, biskupi¹godnoœci¹zaszczyceni, nawzajem siê przeœladowali, i w namiêtnych, zawziêcieprowadzonychsporach, chodzili z sob¹ w zapasy.¯aden wêze³ duchownej zgody nic móg³ siêwtedy utrzymaæ miêdzy podrzêdnymi zwierzchnikami W³oskich koœcio³Ã³w.Ten¿eUrbanII, na soborze Klemontskim postanowi³, a¿eby na czeœæ K.Maryi Panny odmawianopacierze codzienne, godzinki zaœ w dzieñ Sobotny, takie bowiem zlecenieobjawi³aNajœwiêtsza Panna zakonnikom w Kartuzyi [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]