[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.x.Dziœ rzeczywistoœæ komputerowych programów zmieni³aswoje oblicze.Nowy Office 97 zajmuje kilkaset megabajtów, znany wszystkimQuake z dodatkowymi mapami i obs³ug¹ QW dochodzi do 100 MB, a najnowszeinteraktywne gry niejednokrotnie wymagaj¹ kilku srebrnych kr¹¿ków.Aby zaradziætej sytuacji producenci sprzêtu komputerowego wynaleŸli nowe "pojemnoœciowe"medium - p³ytê DVD.Jak zwykle pocz¹tki by³y trudne.W 1994 r.po ukazaniu siê pierwszych napêdówCD-ROM, firmy zaczê³y szukaæ nowej technologii pozwalaj¹cej na udoskonaleniep³yty kompaktowej.W tym okresie powsta³y dwa odrêbne projekty.Jednemu z nichprzewodniczy³a Toshiba, która zaproponowa³a zwiêkszenie gêstoœci zapisu iwykorzystanie obu stron istniej¹cych kr¹¿ków.W ten sposób powsta³y p³yty SD(SuperDensity).Na czele drugiej grupy stan¹³ Philips i Sony.Ich rozwi¹zanienazwane MMCD (MultiMedia CD) zak³ada³o stworzenie dwóch lub wiêcej warstw najednej stronie p³yty, zaœ dane odczytywane mia³y byæ przez wi¹zkê laserow¹ ozmiennej d³ugoœci fali.Przedstawiony stan rzeczy nie trwa³ zbyt d³ugo.Podkoniec 1994 roku, aby unikn¹æ kreowania odrêbnych formatów firmy zgodzi³y siêna po³¹czenie swoich myœli technicznych.W ten sposób powsta³ projekt dysku DVD- dwustronnego, dwuwarstwowego zapisu o wysokiej gêstoœci.Napêdy DVD-ROModczytuj¹ kolejno z wewnêtrznej i zewnêtrznej warstwy p³yty.Pocz¹tkowo obszar zastosowañ dla nowego noœnika widziano g³Ã³wnie w przemyœlefilmowym, maksymalna pojemnoœæ 17 GB pozwala³a bowiem na nagranie 481 minut wformacie MPEG-2 z trzema œcie¿kami audio.Nowy standard kompresji wymaga du¿ychmocy obliczeniowych do odkodowania informacji, dlatego komputerowe napêdyDVD-ROM sprzedawane s¹ ze specjalnymi kartami.W standardowych odtwarzaczachwszystkie niezbêdne komponenty montowane s¹ w jednej obudowie.Szybko okaza³osiê, ¿e pojemnoœci oferowane przez p³yty DVD idealnie nadaj¹ siê tak¿e dozastosowañ rynku komputerowego.Dlatego te¿ pierwotna nazwa Digital Video Diskkojarzona z dyskami zawieraj¹cymi jedynie filmy coraz czêœciej ze wzglêdu nauniwersalnoœæ noœnika zamieniana jest na Digital Versatile Disk.Niestety, na ustanowieniu jednego standardu problemy siê nie zakoñczy³y.Najwiêcej zamieszania wprowadzi³y ró¿ne stosowane na œwiecie formaty zapisuobrazu (PAL, NTSC, SECAM) oraz dŸwiêku.Dlatego te¿ mapa œwiata podzielonazosta³a na 6 regionów, dla których oba wspomniane parametry s¹ jednakowe.Doposzczególnych z nich zaliczaj¹ siê:1.Kanada, Stany Zjednoczone wraz z ca³ym swoim terytorium2.Japonia, Europa, Po³udniowa Afryka, œrodkowy wschód oraz Egipt3.Po³udniowowschodnia Azja, Wschodnia Azja oraz Hong Kong4.Australia, Nowa Zelandia, Wyspy spokojne, Ameryka centralna, Amerykapo³udniowa5.Dawny Zwi¹zek Radziecki, Pó³wysep Indyjski, Afryka (tak¿e Pó³nocna Korea iMongolia) 6.ChinyMapa regionówTaki podzia³ pozwoli³ na ustanowienie lokalnych specyfikacji zapisu danych nadyski "filmowe".Teoretycznie p³yta oznaczona kodem jednego regionu bêdziemog³a byæ odtworzona tylko przez odpowiednie wersje odtwarzaczy.Kody s¹ jednakopcjonalne, dlatego w praktyce istniej¹ dwa sposoby na uniwersalny zapisdanych.Pierwszy wykorzystuje mo¿liwoœæ umieszczenia wszystkich kodów inagrania na p³ytê szeœciu ró¿nych wersji tego samego filmu.Drugi, stosowanyczêœciej dla p³yt DVD-ROM, cechuje brak odpowiedniego wpisu, co umo¿liwiaodtwarzanie w napêdzie dowolnego pochodzenia.Z czasem pojawi³ siê tak¿e kolejny problem.Po przegranej próbie skutecznegozabezpieczenia kaset do tradycyjnych magnetowidów, producenci filmowi za¿¹daliskutecznej ochrony praw autorskich.Wprowadzono zatem odpowiedni system, którywprowadza do sygna³u zak³Ã³cenia eliminowane póŸniej przez kartê dekodera.Podczas kopiowania p³yty, u¿ytkownik bêdzie móg³ przenieœæ jedynie dane, zaœinformacje o rodzaju zak³Ã³ceñ, jako niedostêpne nie zostan¹ skopiowane.Uniemo¿liwi to odtworzenie kopii w jakimkolwiek odtwarzaczu.Podrêczny s³owniczekCD-Bridgespecyfikacja zapisu informacji CD-I na dysku CD-ROM XA.U¿ywany dla dyskówPhoto CD i Video CD.CD-DA (Digital Audio)standardowy format zapisu muzyki.CD-Extratryb zapisu Mixed Mode polegaj¹cy na zapisywaniu œcie¿ek dŸwiêkowych napocz¹tku p³yty.CD-I (CD Interactive)system interaktywnej rozrywki bazuj¹cy na p³ytach CD.CD-R (CD Reckordable)p³yta CD, na której mo¿liwy jest zapis za pomoc¹ CD-Rekordera.CD-ROM XA (eXtended Architecture)format zoptymalizowany pod k¹tem potrzeb multimediów.CD-UDF (CD Universal Data Format)standard opisuj¹cy nagrywanie danych pakietami.Disk at Oncemetoda pozwalaj¹ca na ci¹g³y zapis kilku œcie¿ek.Incremental Packet Writingpodstawowy zapis pakietowy.Umo¿liwia nagranie danych ma³ymi porcjami bezpotrzeby zamykania sesji czy p³yty.ISO 9660 (High Sierra)norma opisuj¹ca niezale¿ny od systemu operacyjnego hierarchiczny system plikówna dysku CD-ROM.ISRC (International Standard Recording Code)kod wystêpuj¹cy na p³ytach CD-DA na pocz¹tku ka¿dej œcie¿ki.Zawiera dane oprawach autorskich i dacie zapisu.Jolietzaproponowane przez Microsoft rozszerzenie ISO 9660, pozwalaj¹ce na zapisd³ugich nazw plików systemu Windows 95 (do 64 znaków).Lead Inobszar zawieraj¹cy dane adresowe sesji, zapisywany tu¿ po danych.Lead Outobszar ograniczaj¹cy przestrzeñ danych sesji.Obszar ISO 9660plik zawieraj¹cy dok³adn¹ kopiê danych w postaci, w jakiej s¹ zapisane nap³ycie CD.Obszar wirtualnyobraz plików i katalogów utworzony w pamiêci komputera w sposób umo¿liwiaj¹cypobieranie ich z dysku podczas nagrywania p³yty.Romeosposób zapisu d³ugich nazw Windows 95.Nazwa zbioru mo¿e mieæ do128 znaków ijest konwertowana na du¿e litery.Session at Oncesposób zapisu p³yty w kilku podejœciach z mo¿liwoœci¹ kontroli odstêpów (blokówrun-in/run-out) pomiêdzy œcie¿kami.Sesjaporcja danych jednorazowo zapisanych na dysk.Track at Oncemetoda zapisu, w której laser jest wy³¹czany po zapisaniu ka¿dej œcie¿ki.Stwarza to koniecznoœæ zapisu dodatkowych bloków (run-in/run-out) pomiêdzyœcie¿kami, lecz pozwala na zapis poszczególnych œcie¿ek w odstêpach czasowych(kiedy np.potrzebny jest czas na dostarczenie danych do bufora).TOC (Table of Contents)spis zawartoœci p³yty; zawiera wszystkie informacje na temat liczby zapisanychœcie¿ek, ich d³ugoœci i zajmowanego obszaru.UPC (Universal Product Code)13-cyfrowy kod p³yty, który mo¿e zostaæ zapisany w TOC.Write Testtest zapisu przeprowadzany przy zmniejszonej mocy lasera.Pozwalazoptymalizowaæ parametry zapisu w warunkach identycznych do prawdziwegozapisu.Karty rozszerzeñ.Kliknij poni¿sze odwo³anie do wybranych przez Ciebie zagadnieñ:Karta dŸwiêkowaKarta graficznaKarta graficzna 3DKarta modemuKarta dŸwiêkowaZ technicznego punktu widzenia karta dŸwiêkowa spe³nia nastêpuj¹ce funkcje:-wykonuje konwersje analogowo-cyfrow¹, czyli zamienia analogowy sygna³dŸwiêkowy na sygna³ cyfrowy i odwrotnie (przetwornik A/D, D/A),-generuje dŸwiêk, wykorzystuj¹c modulacje czêstotliwoœci (FM) i/lub tabelêpróbek dŸwiêkowych (wavetable),-odczytuje i przesy³a komunikaty MIDI,-ewentualnie przetwarza zdigitalizowany dŸwiêk za pomoc¹ procesora sygna³Ã³wdŸwiêkowych (DSP).SamplingPojêciem sampling okreœla siê digitalizacjê fragmentów dŸwiêkowych.Decyduj¹cywp³yw na jakoœæ nagrania ma rozdzielczoœæ digitalizacji.Starsze karty zapisuj¹dŸwiêk w trybie 8 bitowym, co pozwala na rozró¿nienie tylko 256 ró¿nychwartoœci dŸwiêku.Z uwagi na fakt, ¿e taki zakres jest zbyt ma³y, by uzyskaædobr¹ jakoœæ, nowsze karty pracuj¹ ju¿ z rozdzielczoœci¹ 16 bitow¹ [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]