[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jak wynika z tych wersetów, wtedy w³aœnie, gdy synowie bogów zaczêli anga¿owaæsiê w zwi¹zki seksualne z potomstwem œmiertel­ników, Bóstwo krzyknê³o: „Doœæ!"„I rzek³ Pan:Nie bêdzie przebywa³ duch mój w cz³owieku na zawsze, zb³¹dziwszy, jest tylkocia³em".Ten komunikat pozostawa³ zagadkowy przez tysi¹clecia.Czytane w œwietle naszychwniosków odnoœnie genetycznej manipulacji, jak¹ zastosowano w procesiestworzenia cz³owieka, wersety te dostarczaj¹ informacji naszym uczonym.„Duch"bogów - ich genetyczne udos­konalenie rodzaju ludzkiego - zacz¹³ podupadaæ.Ludzkoœæ „zb³¹dzi­³a", skutkiem czego powróci³a do stanu bycia „tylko cia³em" -bli¿­szego zwierzêtom, ma³pim przodkom.Mo¿emy teraz zrozumieæ, dlaczego Stary Testament podkreœla ró¿­nicê miêdzyNoem, „mê¿em sprawiedliwym, nieskazitelnym wœród swojego pokolenia", a „ska¿on¹ziemi¹".Wchodz¹c w zwi¹zki ma³¿eñ­skie z degeneruj¹cymi siê mê¿czyznami ikobietami, wyradzali siê tak¿e sami bogowie.Akcentuj¹c, ¿e tylko Noe zachowa³genetyczn¹ czystoœæ, biblijna opowieœæ usprawiedliwia sprzeciw Bóstwa:postanowiwszy zmieœæ ¿ycie z powierzchni Ziemi, zdecydowa³o siê ocaliæ Noego ijego potomków, „wszystkie zwierzêta czyste", i inne zwierzêta i ptaki, „abyzachowaæ przy ¿yciu ich potomstwo na ca³ej ziemi".Boski plan udaremnienia pierwotnego zamiaru polega³ na ostrze¿e­niu Noego onadchodz¹cej katastrofie i pouczeniu go, jak ma zbudo­waæ arkê, któradŸwignê³aby ludzi i stworzenia maj¹ce ocaleæ.Ostrze­¿enie zosta³o dane Noemuzaledwie siedem dni przed zag³ad¹.Zdo³a³ zbudowaæ i uszczelniæ arkê, zebraæwszystkie stworzenia, za³adowaæ je wraz z rodzin¹ na pok³ad oraz zaprowiantowaæstatek w wyznaczonym czasie.„I sta³o siê po siedmiu dniach, i¿ wody potopuprzysz³y na ziemiê".To, co siê wydarzy³o, najlepiej opisuj¹ s³owa Biblii:352 ~ 353„W tym w³aœnie dniuwytrysnê³y Ÿród³a wielkiej otch³ani i otworzy³y siê upusty nieba [.].A potop trwa³ na ziemi czterdzieœci dni.I wezbra³y wody i podnios³y arkê,i p³ynê³a wysoko nad ziemi¹.A wody przybra³yi podnios³y siê bardzo nad ziemi¹,arka zaœ unosi³a siê na powierzchni wód.Wody zaœ wzbiera³y coraz bardziej nadziemi¹, tak ¿e zosta³y zakryte wszystkie wysokie góry, które by³y pod niebem.Na piêtnaœcie ³okci wezbra³y wody ponad góry, tak ¿e zupe³nie zosta³y zakryte.I wyginê³o wszelkie cia³o [.], pocz¹wszy od cz³owieka a¿ do byd³a, a¿ dop³azów i ptactwa niebios;to wszystko zosta³o zg³adzone z ziemi.Pozosta³ tylko Noei to, co z nim by³o w arce".Wody wzbiera³y na Ziemi przez 150 dni, a¿ Bóg:„sprawi³, ¿e powia³ wiatr po ziemi, i wody zaczê³y opadaæ.Zamknê³y siê Ÿród³a otch³ani i upusty niebai usta³ deszcz z nieba.Z wolna ustêpowa³y wody z ziemi i wody zaczê³y opadaæpo up³ywie stu piêædziesiêciu dni.I osiad³a arka na górach Ararat.Wed³ug wersji biblijnej ów dopust Bo¿y nad ludzkoœci¹ zacz¹³ siê „w rokuszeœæsetnym ¿ycia Noego, w miesi¹cu drugim, siedemnastego dnia tego miesi¹ca".Arka spoczê³a na górach Ararat „w siódmym miesi¹cu osiemnastego dnia tegomiesi¹ca".Przybór wód i ich stopniowe „u­stêpowanie" - do momentu, gdy arkaosiad³a na szczytach Ararat - trwa³ zatem piêæ miesiêcy.Potem „wody nadalopada³y, a¿ [.] ukaza³y siê szczyty gór" - inne ni¿ Ararat - „w miesi¹cudziesi¹tym, jedenastego dnia tego miesi¹ca", prawie trzy miesi¹ce póŸniej.354Noe czeka³ przez nastêpne czterdzieœci dni.Potem wypuœci³ kruka i go³êbicê,„aby zobaczyæ, czy opad³y wody z powierzchni ziemi".Za trzecim razem go³êbicawróci³a, trzymaj¹c w dziobie liœæ oliwki, co oznacza³o, i¿ wody cofnê³y siê natyle, ¿e widaæ by³o szczyty drzew.Po jakimœ czasie Noe wypuœci³ go³êbicêjeszcze raz, „ale ona ju¿ nie wróci³a do niego".Potop siê skoñczy³.„Zdj¹³ tedy Noe dach arki i zobaczy³,¿e powierzchnia ziemi obesch³a".„A w drugim miesi¹cu, dwudziestego siódmego dnia tego miesi¹ca, ziemiaca³kowicie wysch³a." By³ to szeœæset pierwszy rok ¿ycia Noego.Kataklizm trwa³rok i dziesiêæ dni.Wtedy Noe i wszyscy wspó³towarzysze podró¿y wyszli na l¹d.Noe zbudowa³ o³tarzi z³o¿y³ na nim ofiarê ca³opaln¹ dla Bóstwa.„I poczu³ Bóg mi³¹ woñ.Rzek³ tedy w sercu swoim:Ju¿ nigdy nie bêdê przeklina³ ziemi z powodu cz³owieka,gdy¿ myœli serca ludzkiego s¹ z³e od m³odoœci jego".To „szczêœliwe zakoñczenie" jest tak samo pe³ne sprzecznoœci, jak ca³a historiapotopu.Zaczyna siê od d³ugiego oskar¿enia rodzaju ludzkiego o ró¿ne paskudztwaw³¹cznie ze skalaniem czystoœci m³o­dych bogów.Donios³a decyzja wygubieniawszelkiego cia³a zostaje og³oszona i zdaje siê w pe³ni usprawiedliwiona.Potemto samo Bóstwo podejmuje œpieszne starania, by zaledwie przez siedem dnizapewniæ cz³owiekowi i innym stworzeniom œrodek ocalenia.Gdy dramat siêkoñczy, Bóstwo delektuje siê zapachem pieczonego miêsa i zapomina­j¹c opierwotnych motywach sk³aniaj¹cych go do skoñczenia z ludzkoœ­ci¹ zbywa ca³¹rzecz wymówk¹; ludzkie z³e pragnienia sk³ada na karb m³odoœci cz³owieka.Te dokuczliwe w¹tpliwoœci o prawdzie tej historii znikaj¹, gdy uœwia­domimysobie, ¿e zapis biblijny jest odpowiednio zredagowan¹ wersj¹ oryginalnego,sumeryjskiego zapisu.Tak jak przy innych okazjach, monoteistyczna Bibliaskupi³a w jednym Bóstwie role kilku bóstw, które nie zawsze dzia³a³y zgodnie.Dopóki nie odnaleziono cywilizacji mezopopotamskiej i nie odcyf­rowanoliteratury akadyjskiej i sumeryjskiej, biblijna historia potopu 355by³a odosobniona w swym wymiarze, wspiera³y j¹ tylko prymitywne mitologierozrzucone po œwiecie [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]