[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdyby siê zaœ znajdowa³a pozaobrêbem tegomiejsca, które jest jej przeznaczone do usuniêcia przeszkody widzenia PanaBoga, cierpia³abydaleko sro¿sze mêki, ani¿eli w samym czyœæcu; pozna³aby bowiem ¿e dlaprzeszkodypo³¹czenie siê z Bogiem, swym celem, jest niepodobne; tak jest: mêki czyœæcowechocia¿ (jakwy¿ej powiedziano), maj¹ wielkie podobieñstwo z mêkami piekielnymi, jednak bezporównania s¹ mniejsze i l¿ejsze od onych któreby dusza oczyszczaj¹ca siêponosiæ musia³a,gdyby siê znajdowa³a poza obrêbem czyœæca.Nadmieniam dalej, i¿ raj niebieski, dlatego jest bez bram i otworem stoi dlaka¿dego, którydoñ wejœæ chce, i¿ Pan Bóg jest nieskoñczenie mi³osiernym i z otwartymi rêkamioczekuje,aby nas przyj¹æ do swojej chwa³y.Lecz istota Boska (jak j¹ widzê) tak wielkiejjest czystoœcii tak niepojêt¹ œwiat³oœci¹, i¿ dusza choæby najmniejsz¹ skaz¹ grzechow¹pomazana, wola³abysiê rzuciæ w tysi¹c piekie³, jak w takim stanie stan¹æ przed Majestatem Boga.Poniewa¿ onapoznaje, ¿e czyœciec, jest przeznaczony do usuniêcia podobnej plamy, sama siêwiêc weñrzuca i to poczytuje za dowód najwiêkszego mi³osierdzia Boskiego, ¿e tymœrodkiem mo¿eusun¹æ swoj¹ przeszkodê.Wprawdzie ani jêzyk tego wyraziæ, ani rozum ludzki poj¹æ nie jest w stanie, jakbolesnymjest czyœciec.Co do m¹k, te, jak widzê, równaj¹ siê mêkom piekielnym; jednakduszazmazana, chocia¿by bardzo ma³¹ niedoskona³oœci¹, uwa¿a te mêki za niewielkie;owszem: wporównaniu z t¹ zmaz¹, która jest dla niej przeszkod¹ do po³¹czenia siê zBogiem, jejmi³oœci¹, uwa¿a tê karê za nic wcale; i zdaje mi siê, i¿ widzê, ¿e dusza wczyœæcu zostaj¹ca,bardziej tym jest drêczona, i¿ w sobie widzi coœ takiego, co siê Panu Bogu niepodoba, iczego siê ona z w³asnej woli przeciwko Jego najwy¿szej dobroci dopuœci³a,ani¿eli przez inn¹jak¹kolwiek mêkê ponoszon¹; to zaœ tego, ¿e ona jest w stanie ³aski i ¿epoznaje jak wielk¹jest przeszkod¹ ta zmaza opóŸniaj¹ca jej po³¹czenie siê z Bogiem.To compowiedzia³a, by³omi w duchu objawione: rozumia³am to pod³ug zdolnoœci mego pojmowania, i onoprzechodziwszystko, co w niniejszym ¿yciu mo¿na o czyœæcu poznawaæ, wyraziæ, doœwiadczyæ,iwierzyæ, i to w takim stopniu, i¿ w porównaniu z tamtym, to zdaje mi siê byæzabawk¹dziecinn¹.Wstydzê siê mocno, i¿ nie znajdujê wyrazów do opowiedzeniadok³adniejwszystkiego.197Widzê pomiêdzy Bogiem i dusz¹ tak wielk¹ zgodê, i¿ ta ozdobiona ow¹pierwiastkow¹czystoœci¹, jak¹ odebra³a przy stworzeniu, przez Pana Boga tak gor¹c¹ mi³oœci¹zostajezapalon¹ i ku niemu tak gwa³townie porwan¹, i¿ przez to, chocia¿ jestnieœmierteln¹, jednakmog³yby siê prawie w nicoœæ obróciæ.Przemienia te¿ Pan Bóg duszê niejako wsiebie takdalece, i¿ ona ani siebie ani nic innego nie widzi okrom Pana Boga, który dot¹dnie przestajejej zapalaæ i do siebie przyci¹gaæ, a¿ póki nie przyprowadzi jej do czystoœci,w której by³astworzona, i nie po³¹czy zupe³nie z t¹ Istot¹, z której wysz³a.Czuje w sobiedusza, ¿e j¹ PanBóg tak silnym i mi³oœci pe³nym ogniem ku sobie poci¹ga, i¿ prawie ca³atopnieje od takmocnego i obfitego p³omienia mi³oœci najs³odszego swego Pana i Boga.Mi³oœæ taprzenika j¹ca³¹.Oœwiecona Bosk¹ œwiat³oœci¹, postrzega z jednej strony, ¿e j¹ Pan Bóg ci¹gle kusobiepoci¹ga i bez ustanku z wszelk¹ sw¹ starannoœci¹ i przezornoœci¹ prowadzi dozupe³nejdoskona³oœci i to z czystej mi³oœci: a z drugiej, ¿e ona jako grzeszna nie mo¿eiœæ za boskimpoci¹giem, to jest: za owym zjednoczaj¹cym spojrzeniem ³aski, które Pan Bóg nani¹ zwraca,chc¹c j¹ do siebie przyci¹gn¹æ; nadto poznaje jak wiele na tym zale¿y, ¿e jestjeszczewstrzymana od ogl¹dania boskiego œwiat³a; do tego przydaæ jeszcze nale¿y popêdi gor¹cepragnienie, ¿eby siê pozbyæ przeszkody i nastêpnie byæ doskonale przyci¹gan¹przezjednocz¹ce spojrzenie ³aski; to wszystko, mówiê, co poznaj¹ dusze, jestprzyczyn¹ owej mêki,jak¹ ponosz¹ w czyœæcu.Na tê jednak mêkê, chocia¿ jest najokropniejsz¹, nietyle duszezwa¿aj¹, co na przeszkodê znajduj¹c¹ siê w nich przeciw woli Pana, który, jakone jasnowidz¹, jest najczystsz¹ i najwiêksz¹ mi³oœci¹ ku nim rozp³omieniony [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]