[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.poczynaniami twoimi i twojego przyjaciela, Raymonda Jordaneau.Nżna skinęła głową.Spodziewała się takiej właśnie odpowiedzi.Przeniknął ją dreszcz.- To rozsądne wyjście.Jeśli nawet Etcheletowi nie uda się- Doprawdy?uwolnić chłopca, może to zrobić któraś z innych grup.Niewiele Przytaknął z satysfakcją.brakowało, a baron de Batz wydostałby królową parę dni przed- Kiedy zorientowałem się, kim jest wasz pracodawca, natychmiast egzekucją.Jak pan chce zabić chłopca?napisałem do niego i zaoferowałem swoje ushigi.Po śmierci Marata- Nie podjąłem jeszcze decyzji.Powiadomię cię w swoim czasie.nie miałem już bezpiecznej posady w rządzie.Hrabia życzy sobie, by ta śmierć obciążyła Robespierre'a i spowodo- Więc teraz służy pan Burbonom.wała rozłam w Konwencji.- Wzruszył ramionami.- To będzie- A dlaczego by nie? W królewskości jest pewna wielkość.Moja wymagało pewnych manipulacji.matka będzie szczęśliwa, jeśli zostanie z honorami przyjęta na- Ma pan dostęp do chłopca?dworze w Wiedniu.- Otarł chustką nos.- Hrabia odpisał, że słyszał- Oczywiście.Zapominasz, kim jestem.Mimo że nie piastuję o moich dokonaniach i będzie szczęśliwy, mogąc skorzystać.z moich dawnego stanowiska, wszyscy strażnicy znają Raoula Dupreego.-496497IRIS JOHANSENWstał.- Dowiedz się od Etcheleta wszystkiego, co tylko możliwe, na temat ich planów.Musimy uderzyć przed nimi.Przytaknęła.- Jak mam się z panem kontaktować?Dał jej adres swojego mieszkania.- Przyjdź do mnie wieczorem.Spojrzała nań zaskoczona.23- Mogę mieć wiadomości dla pana dopiero za kilka dni.- Tak czy owak, przyjdź do mnie.Potrzebuję pewnych usług.- Co.- Urwała, zrozumiawszy, co ma na myśli.Na jej twarzy pojawił się wyraz odrazy, którego nie mogła opanować.- Wydaję ci się mało przystojny? - Zaśmiał się chrapliwie.- Inni też tak uważają.To Andreas zrobił ze mnie potwora.Andreas i jego Pokój Francois w Tempie wygląda raczej na celę niż na dziwka.Będziemy musieli w jakiś sposób uwzględnić ich w naszych mieszkanie urzędnika miejskiego, pomyślała z niepokojem Catherine, planach.- Odwrócił się.- Jeśli nie chcesz, żebym wysłał do gdy oficer odsunął się, przepuszczając ją w drzwiach.Kamienne ściany hrabiego raport, że jesteś nieposłuszna, przyjdź do mnie dziś wionęły wilgotnym chłodem; stał tu jedynie prymitywnie sklecony wieczorem.stół, trzy krzesła i wąskie łóżko nakryte wytartą płócienną narzutą.Powłócząc nogą wyszedł z pomieszczenia., I- Muszę tu z tobą poczekać, obywatelko, aż przyjdzie obywatel Etchelet - powiedział tonem usprawiedliwienia kapitan Ardlaine, podając jej krzesło.- Nie można odwiedzać Tempie, nie mając odpowiednich dokumentów.- Mówiłam ci już, obywatelu, że mąż nic nie wiedział o moim przyjeździe.Gdybym go wcześniej powiadomiła, na pewno by zadbał o to, żebym została wpuszczona.- Zmarszczyła czoło.- Czy tutaj zawsze jest tak zimno? - Szczelniej otuliła się karmazynowa peleryną.Grudniowy mróz zdawał się przenikać przez grube kamienne mury.- Dlaczego w piecu nie pali się ogień?- Zaraz napalę.- Ruszył w stronę kaflowego pieca.- Nadmiar obowiązków sprawia, że obywatel rzadko bywa w mieszkaniu i palenie w piecu nie ma sensu.- Catherine! - W drzwiach stał Francois.Sprawia wrażenie surowszego, zeszczuplał i wydaje się bardziej zmęczony niż w Yasaro, ale wciąż prezentuje się doskonale, pomyślała, wstając.499wIRIS JOHANSENBURZA- Ten obywatel mówi, że nie mam prawa tu być, Francois.Proszę,- To prawda, że chciałabym, żebyśmy wzięli ślub kościelny.powiedz mu, że jestem twoją żoną.Zgodzisz się na to, Francois?- Moją.żoną - powtórzył wolno Francois, zwracając się do Znieruchomiał.żołnierza.- Tak, Paul, to moja żona, Catherine.Na litość boską, co- Co ty mówisz?ty tu robisz?- Że.cię kocham.- Wzięła głęboki oddech i wyrzuciła z siebie Podeszła do niego.gwałtownie: -1 wiem, że możesz już mnie nie kochać, ale musiałam- Dlaczego miałabym zażywać błogiego spokoju w Yasaro, kiedy ci to powiedzieć.Musiałam spróbować.ty zdecydowałeś się służyć Republice, mieszkając w tej nędznej izbie?- Matko Przenajświętsza.- Chwycił ją za ramiona i wtulił twarz Doszłam do wniosku, że powinnam dzielić z tobą ten los.- Odwróciła w jej włosy.- Oczywiście, że cię kocham - wyznał ochrypłym się i uśmieclmęła do kapitana.- Dziękuję za uprzejmość, kapitanie.głosem.- Zawsze cię kochałem.Ale to, co zdarzyło się w klasztorze.Czy mógłbyś zarządzić, żeby przyniesiono z dziedzińca moje bagaże?Przepełniła ją ogromna ulga.Przytuliła go mocno.Kapitan skinął głową.- Cały czas zachowujesz się tak, jakbyś sam mnie zgwałcił.- Szczęściarz z ciebie, obywatelu.Ale nie zapomnij załatwić dla Powinieneś był mi wyjaśnić, dlaczego nie mogłeś mi pomóc, niej odpowiednich papierów.a tymczasem dopiero Juliette powiedziała mi o Williamie Darrellu.- Będę pamiętał.- Francois nie odrywał wzroku od Cattierine [ Pobierz całość w formacie PDF ]