[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Si³a rozpêdu oszczêdza energiêNic nie chroni twojej twórczej energii i wytrzyma³oœci tak jak rozpêd.Jest totak proste jak prawo bezw³adnoœ­ci, które mówi: „Cia³o bêd¹ce w spoczynku matenden­cjê do pozostawania w spoczynku, natomiast cia³o bêd¹­ce w ruchu matendencjê do pozostawania w ruchu - z t¹ sam¹ prêdkoœci¹ i w tym samym kierunku- dopóki nie zadzia³a nañ zewnêtrzna si³a"*.Pamiêtaj, ¿e mniej ener­gii wymagadalsze wspinanie siê ni¿ zawieszenie siê na pó³ce skalnej!Trenerzy, sportowcy i dzia³acze sportowi nieustannie mówi¹ o sile rozpêdu.Wwa¿nym meczu futbolu (ame-* W fizyce prawo to jest znane jako pierwsza zasada dynamiki Newtona: Jeœli naciato nie dzia³aj¹ ¿adne si³y lub si³y dzia³aj¹ce równowa¿¹ siê, to cia³o trwaw spoczynku lub porusza siê ruchem jednostajnym prostoliniowym - przyp.t³um.rykañskiego) zawodnicy dru¿yny atakuj¹cej zdobywaj¹ decyduj¹cy punkt i si³arozpêdu zwraca siê w ich kie­runku.Kiedy obrona zajmuje pole, gra zazwyczaj zwcze­œniej nie notowanym zapa³em.Dru¿yna, która potrafi wy­korzystaæ silêrozpêdu, zwykle wygrywa.W czasie startu silniki samolotu pasa¿erskiego musz¹ byæ ustawione na pe³n¹moc, by osi¹gn¹æ prêdkoœæ wy­starczaj¹c¹ do pokonania si³y oporu i ciê¿koœci,które przeciwdzia³aj¹ wystartowaniu.Gdy jednak samolot znajdzie siê wpowietrzu, pilot przymyka przepustnicê, aby zaoszczêdziæ paliwo.Chocia¿silniki otrzymuj¹ mniej paliwa, nadal pchaj¹ samolot coraz szybciej i szybciej.Dlaczego? To moment pêdu, zwany potocznie si³¹ rozpê­du!Dok³adnie w taki sam sposób dzia³a si³a rozpêdu przy wspinaniu siê po cel.Ludzie, którzy ucz¹ siê, jak korzy­staæ z si³y rozpêdu zyskiwanej podczaszdobywania, sta­j¹ siê wielkimi zdobywcami.Zdaj¹ siê zawsze posiadaæ wiêcejentuzjazmu, wiêcej energii i wiêcej wytrzyma³o­œci ni¿ inni ludzie.Kiedy usi³ujesz zostaæ wielkim zdobywc¹, wiele si³ bê­dzie ciê powstrzymywaæ.Jeœli pragniesz zdobyæ ambitne cele, pamiêtaj zawsze, by liczyæ na si³ê rozpêduprzy wspinaniu siê po cel.Nie chcê powiedzieæ, ¿e nie powinieneœ siê cieszyæ swymi zwyciêstwami.Œwiêtowanie dobrze wp³ywa na morale; zatrzymanie siê, by wyraziæ wdziêcznoœæ zaotrzyman¹ pomoc to wrêcz koniecznoœæ, a cieszenie siê owocami swej pracy czyniciê szczêœliwym.Bardzo istotne jest jednak, byœ wyznaczy³ swój nastêpnypoœred­ni cel wtedy, gdy jesteœ jeszcze podniecony osi¹gniêciem dopiero cozdobytego celu.W ten sposób wykorzystu­jesz radoœæ z dokonania, uniesieniepatrzenia, jak marze­nie staje siê rzeczywistoœci¹ oraz entuzjazm i pewnoœæsiebie, jakie odczuwasz, gdy wiesz, ¿e wykona³eœ coœ trudnego, nie ulegaj¹cpokusie spoczêcia na laurach.Podniecenie to wspania³y motywatorZdobyciu poœredniego celu towarzyszy jeszcze jedno uczucie - podniecenie.Rozradowana, uniesiona osoba zyskuje nowy przyp³yw energii, który umo¿liwiatrwanie mimo przemo¿nego pragnienia zatrzymania siê i odpo­czynku.¯ycie wed³ug zasad „szczytowoœci'Czy zastanawia³eœ siê kiedykolwiek, dlaczego ludzie wspinaj¹ siê po górach? Wkoñcu przeciêtnej osobie wydaje siê to tak bezu¿yteczne.Po co ryzykowaæ¿y­ciem? Po co nara¿aæ siê na niewiarygodne zimno i nie­wygodê? W jakim celuwydawaæ mnóstwo pieniêdzy i postêpowaæ wbrew dobrym radom przyjació³ i rodziny,tylko po to, by wdrapaæ siê na wierzcho³ek jakiejœ' góry, skoro wszystkim,czego mo¿na tam oczekiwaæ, jest za­ledwie zejœcie z powrotem w dó³? Mo¿efascynacja wspi­naczk¹ wysokogórsk¹ ma cos' wspólnego z zaznacza­niem swegopanowania nad ¿yciem, dowodzeniem, ¿e nie istnieje zbyt wielkie wyzwanie.Amo¿e chodzi po prostu o doœwiadczenie kresu tego, co mo¿e zaoferowaæ natura, opoczucie tego, ¿e s'wiat le¿y u twoich stóp, o zobacze­nie w dole ¿yznych dolini nagich szczytów lœni¹cych lodem i jedynie nieba ponad tob¹.Jako doœwiadczony alpinista pozwól, ¿e zadam ci py­tanie, dlaczego nie wszed³eœna wielkie góry œwiata? Nie sugerujê, byœ wdrapywa³ siê na rzeczywiste góry,ale cze­mu teraz nie wspinasz siê na najwy¿szy poziom swego potencja³u? Co ciêpowstrzymuje?Co to jest „szczytowoœæ"?Szczytowoœæ to s³owo, które wymyœli³em, by opisaæ ci¹g³e d¹¿enie do stawaniasiê osob¹, jak¹ zamierzy³ ciê Bóg.Nie jest to coœ, co zrobi³eœ, lecz to, kimsiê stajesz.Czy jesteœ zadowolony z tego, jak¹ osob¹ siê sta³eœ lub stajesz?Jakiego rodzaju cz³owiekiem jesteœ naprawdê? Zapomnij o wszystkich swoichosi¹gniêciach i dokona­niach.Jaki jesteœ w œrodku? Czy podoba ci siê to, cowi­dzisz? Czy innych przyci¹ga do ciebie to, co zrobi³eœ lub posiadasz, czy te¿to, kim sta³eœ siê jako osoba?Twoje wyczyny jako wielkiego zdobywcy nie powinny ograniczaæ siê do jednej czydwóch dziedzin ¿ycia.Masz obowi¹zki wobec Boga, swego ma³¿onka, rodziny,karie­ry zawodowej, zdrowia, sytuacji finansowej, wypoczyn­ku, spo³eczeñstwaczy narodu oraz drugiego cz³owieka.Zasady szczytowoœci wymagaj¹, abyœ zachowywa³ równowagê dzia³añ izainteresowañ, podzielon¹ pomiê­dzy wszystkie obszary twej odpowiedzialnoœci.Jedno­stka, która poœwiêca swój czas karierze kosztem relacji w rodzinie,kosztem Boga, zdrowia czy innej wa¿nej dziedziny ¿ycia, nie mo¿e byæ uznana zaodnosz¹c¹ suk­ces.Pamiêtaj, ¿e niezale¿nie od tego, jak wspania³y suk­cesodniesiesz w jednej dziedzinie, to liczy siê tak¿e to, jak wygl¹da twojedokonanie w najs³abszej z dziedzin odpowiedzialnoœci.Jezus powiedzia³: Có¿bowiem za ko­rzyœæ odniesie cz³owiek, choæby ca³y œwiat zyska³, a na swej duszyszkodê poniós³? (Ewangelia œw.Mateusza 16,26).Wielcy zdobywcy wspinaj¹ siê naniebotyczne wysokoœci w swym ¿yciu osobistym i rodzinnym, karie­rze zawodowej i¿yciu duchowym po to, aby odkrywaæ cenne rzeczy o samych sobie.Wielkiemuzdobywcy trud­no jest przystaæ na zwyczajnoœæ, nudê czy pasywnoœæ w dowolnymobszarze odpowiedzialnoœci.Aby realizowaæ swój potencja³ w poszczególnych sfe­rach odpowiedzialnoœci,musisz dla ka¿dej z nich wyzna­czaæ cele.W taki sposób w twoim ¿yciu niebêdzie s³a­bych ogniw, nie bêdzie ¿alów, a tylko synergiczny, wspo­magaj¹cyefekt wszystkich czêœci dopasowuj¹cych siê razem w potê¿n¹ i cudown¹ ca³oœæ.Teraz zamierzam przejœæ do trzech zasad szczytowoœci wielkiego zdobywcy:si³a celuwspinanie siê ze szczytu na szczytw¹chanie kwiatów po drodze.Si³a celuNigdy nie zapomnê tego, co powiedzieli mi rodzice, gdy oznajmi³em im swójzamiar rozpoczêcia wspinaczek wysokogórskich.Wyjaœni³em, ¿e chcia³bym wspinaæsiê nie tyle po to, by stan¹æ na szczycie, lecz by dowiedzieæ siê o sobiepewnych rzeczy - poprzez przygotowanie i walkê - których nie móg³bym nauczyæsiê w ¿aden inny sposób.- Œwietnie - powiedzieli - wiêc przejdŸ przez przygo­towania, ale nie podejmujostatecznego wejœcia.- Pier­wsz¹ moj¹ myœl¹ by³o: có¿ za absurd! Gdy jednakza­cz¹³em siê nad tym zastanawiaæ, propozycja zdawa³a siê logiczna.Skorochodzi o przygotowanie, to po co jesz­cze wchodziæ na szczyt?Potem zda³em sobie sprawê z tego, ¿e w³aœnie wejœcie na szczyt nadaje sensprzygotowaniu.Jako zdobywca czy wielki zdobywca mo¿esz osi¹gn¹æ sukces ponadnaj­œmielsze oczekiwania, ale nigdy nie wykroczy on poza cel, któremupoœwiêcasz ¿ycie.Wysokoœæ twych doko-nañ nie bêdzie nigdy wiêksza ni¿ sens i cel, z którym s¹ zwi¹zane.Podstawowy problem, przed jakim staje wielu ludzi w dzisiejszym œwiecie,stanowi brak znaczenia i sensu w ich ¿yciu.Radoœæ ich opuszcza, szerzy siêcynizm i po­dejrzliwoœæ, a niepokój kryje siê pod powierzchni¹ kon­sumowanychprzyjemnoœci.Brakuje ludziom sensu i ce­lu ¿ycia [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]