[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Te siedem planet nazywano dlategoczasem „siedmioma œwiec¹cymi SHU.NU" - siedmioma, którzy „spoczywaj¹ wnajwy¿szym rejonie".254 ~ 255Siódemka traktowana by³a z wiêksz¹ dba³oœci¹ techniczn¹ o niuanse ni¿ czwórka.Sumeryjskie, akadyjskie, babiloñskie i asyryjskie wykazy cia³ niebieskichokreœla³y te planety rozmaitymi epitetami i wymienia³y je w prawid³owejkolejnoœci.Wiêkszoœæ uczonych, zak³adaj¹c, ¿e staro­¿ytne teksty nie mog³ytraktowaæ o planetach za Saturnem, napotka³o trudnoœci w prawid³owym ustaleniuplanet opisywanych w tych teks­tach.Jednak wyniki naszych badañ pozwalaj¹zidentyfikowaæ te plane­ty i stosunkowo ³atwo zrozumieæ znaczenie ich nazw.Pierwsz¹ planet¹, jak¹ mieli spotkaæ Nefilim, zbli¿aj¹c siê do Uk³aduS³onecznego, by³ Pluton.Mezopotamskie wykazy nazywaj¹ go SHU.PA („kontrolerSHU"), planeta, która strze¿e dojœcia do najwy¿­szego rejonu Uk³aduS³onecznego.Jak zobaczymy, Nefilim mogli wyl¹dowaæ na Ziemi tylko wtedy, gdy ich statekkosmiczny startowa³ z Dwunastej Planety z du¿ym wy­przedzeniem momentuzbli¿enia siê jej w s¹siedztwo Ziemi.Mogli wiêc przeci¹æ orbitê Plutona nietylko jako mieszkañcy Dwunastej Planety, lecz tak¿e jako astronauci wporuszaj¹cym siê statku kosmicznym.Pewien astronomiczny tekst stwierdza, ¿eplaneta Shupa by³a tam, gdzie „bóstwo Enlil ustala³o przeznaczenie dla kraju" -gdzie bóg dowodz¹cy statkiem kosmicznym wyznacza³ prawid³owy kurs na pla­netêZiemiê i Kraj Sumeru.Nastêpn¹ po Shupa by³a IRU („pêtla").Przy Neptunie statek kos­miczny Nefilimprawdopodobnie rozpoczyna³ szeroki zakrêt, czyli „pêtlê", zd¹¿aj¹c w kierunkuostatecznego celu.Inny wykaz nazywa tê planetê HUM.BA, co oznacza „bagienn¹wegetacjê".Czy gdy zbada­my Neptuna któregoœ dnia, odkryjemy, ¿e przyczyn¹sta³ego kojarze­nia tej planety z wodami by³y wodniste bagna, które widzieli naniej Nefilim?Uran nazywany by³ Kakkab Shanamma („planeta, która jest po­dwójna").Uranrzeczywiœcie jest bliŸniakiem Neptuna pod wzglêdem rozmiaru i wygl¹du.Wykazsumeryjski nazywa go EN.TLMASH.SIG („planeta jasnego, zielonkawego ¿ycia").CzyUran jest planet¹ rów­nie¿ obfituj¹c¹ w bagienn¹ wegetacjê?Spoza Urana wynurza siê Saturn, olbrzymia planeta (prawie dziesiêæ razy wiêkszani¿ Ziemia) wyró¿niaj¹ca siê swoimi pierœcieniami, któ­rych wielkoœæ przekraczadwukrotnie jej œrednicê.Uzbrojony w strasz­liw¹ si³ê grawitacji i tajemniczepierœcienie, Saturn grozi³ z pewnoœci¹ wieloma niebezpieczeñstwami Nefilim iich statkowi kosmicznemu.Mo¿e to dobrze t³umaczyæ, dlaczego nazywali czwart¹planetê TAR.GALLU („wielki niszczyciel").Planeta owa by³a te¿ nazywanaKAK.SLDI („orê¿ prawoœci") oraz SLMUTU („ten, który dla spra­wiedliwoœci zabija").Na ca³ym Bliskim Wschodzie by³a uosobieniem karydosiêgaj¹cej z³oczyñców.Czy te nazwy wyra¿a³y lêk, czy mia³y zwi¹zek zrzeczywistymi katastrofami kosmicznymi?Rytua³y Akitu, jak widzieliœmy, przywodzi³y na pamiêæ „burze wód" miêdzy An iKi, do których dochodzi³o czwartego dnia - kiedy statek kosmiczny znajdowa³ siêmiêdzy Ansharem (Saturnem) a Kisharem (Jowiszem).Bardzo wczesny tekst sumeryjski, uwa¿any od czasu pierwszej pub­likacji w 1912roku za „staro¿ytny tekst magiczny", wed³ug wszelkiego prawdopodobieñstwaodnotowuje utratê statku kosmicznego i zag³adê jego piêædziesiêciuu¿ytkowników.Relacjonuje, jak Marduk, przybyw­szy do Eridu, poœpieszy³ doswojego ojca, Ea, przynosz¹c straszn¹ wiadomoœæ:„Utworzy³o siê coœ na kszta³t orê¿a; Zaatakowa³o jak œmieræ [.].Piêædziesiêciu Anunnakiporazi³o [.].Lataj¹cy niczym ptak SHU.SAR zosta³ uderzony w pierœ".Tekst nie mówi, czym by³o „to", co zniszczy³o SHU.SAR (lataj¹cy „niezrównanyœcigacz") i zabi³o piêædziesiêciu astronautów.Jednak strach przedniebezpieczeñstwem niebios by³ widoczny tylko wobec Saturna.Nefilim mijali zapewne Saturna i ukazywali siê Jowiszowi z po­czuciem wielkiejulgi.Pi¹t¹ planetê nazywali Barbaru („b³yszcz¹cy"), jak równie¿ SAG.ME.GAR(„wielki, gdzie zapina siê skafandry").Inna nazwa Jowisza, SIB.ZLAN.NA(„prawdziwy przewodnik po niebie"), okreœla³a prawdopodobnie jego rolê, jak¹spe³nia³ w podró¿y na Ziemiê: by³ sygna³em do skrêtu w trudne przejœcie miêdzyJowiszem a Marsem i wejœcia w niebezpieczn¹ strefê planetoid.Okreœlenia tewskazuj¹, ¿e w³aœnie w tym miejscu Nefilim wk³adali na siebie swoje me,skafandry.Mars nosi³ stosown¹ nazwê UTU.KA.GAB.A („œwiat³o u przegrody wód"), coprzypomina nam biblijne opisy pasa planetoid jako niebiañs­kiej „bransolety"oddzielaj¹cej w Uk³adzie S³onecznym „wody nad sklepieniem" od „wód podsklepieniem".Œciœlej mówi¹c, Mars by³ wzmiankowany jako Shelibbu („po³o¿onyblisko œrodka Uk³adu S³one­cznego").Niezwyk³y rysunek na pieczêci cylindrycznej sugeruje, ¿e mijaj¹c256 257Il.121Marsa, zbli¿aj¹cy siê statek kosmiczny Nefilim nawi¹zywa³ sta³¹ ko­munikacjê z„centrum dowodzenia" na Ziemi (il.121).Na œrodku tego staro¿ytnego rysunku widzimy obiekt przypominaj¹­cy symbolDwunastej Planety, skrzydlaty glob.Wygl¹da jednak inaczej: jest bardziejmechaniczny, wyprodukowany raczej ni¿ naturalny.Jego „skrzyd³a" wygl¹daj¹niemal¿e dok³adnie jak panele do przetwarzania energii s³onecznej naelektrycznoœæ, w jakie wyposa¿one s¹ amerykañs­kie statki kosmiczne.Napierwszy rzut oka widaæ dwie anteny.Kolisty statek z pokryw¹ w kszta³cie korony, rozpostartymi skrzyd­³ami iantenami znajduje siê w przestrzeni miêdzy Marsem (szeœcio­ramienna gwiazda) aZiemi¹ i Ksiê¿ycem.Na Ziemi jakieœ bóstwo unosi rêkê, pozdrawiaj¹c astronautêbêd¹cego jeszcze w Kosmosie, przy Marsie.Astronauta ukazany jest w he³mie zwizjerem; ma na sobie napierœnik; dolna czêœæ jego skafandra przypomina ogonsyreny - wy­posa¿enie wymagane byæ mo¿e na wypadek koniecznoœci awaryjnegowodowania w oceanie.W jednej rêce trzyma jakiœ przyrz¹d, drug¹ odwzajemniapozdrowienie z Ziemi.A potem, kr¹¿¹ca w przestrzeni, ukazywa³a siê Ziemia, siódma planeta.W wykazie„siedmiu niebiañskich bogów" nazwana jest SHU.GI („odpowiednie miejscewytchnienia SHU").Zarazem znaczy­³o to: „ziemia na koñcu SHU", najwy¿szegorejonu Uk³adu S³onecz­nego - cel d³ugiej podró¿y kosmicznej [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]