[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Był jednym z pierwszych rosyjskich dekadentów, a później czołowym symbolistą.Już pierwsze trzy zbiorki poezji zredagowane przez Briusowa w trzech tomikach pod tytułem Russkije simwolisty (Symboliki rosyjscy) 1894-1895 wywołały ożywione zainteresowanie w Rosji.Później został on uznany za czołowego przedstawiciela literatury modernistycznej.Wydał około stu zbiorków wierszy, w tym także liryki o tematyce fantastycznonaukowej.Wielką popularnością cieszyła się jego proza, zwłaszcza Ogniennyj angieł (Ognisty anioł) 1908 i Ałtar’ pobiedy (Ołtarz zwycięstwa) 1913.Przejawiał spore zainteresowanie literaturą fantastycznonaukową, zajmując się problemami teoretycznymi i tworząc oryginalne utwory, na przykład Riespublika Jużnogo Kriesta (Republika Krzyża Południowego) 1907, Wosstanije maszyn (Powstanie maszyn) 1908, Matież maszyn (Bunt maszyn) 1914.Ostatnim jego utworem gatunku SF jest opowieść Pierwaja mieżplanietnaja ekpiedicyja (Pierwsza wyprawa międzyplanetarna) napisana już po 1917 roku i opublikowana pośmiertnie w 1976 roku.Gora Zwiezdy (Góra Gwiazdy),największa objętościowo opowieść fantastyczna Briusowaa została napisana w latach 1895-1899.GRIN ALEKSANDER (1880-1932) - prozaik i poeta.Jego ojciec (Stefan Hryniewski) był Polakiem zesłanym po powstaniu styczniowym do Wiatki.Pisarz ukończył tylko szkołę podstawową, w zasadzie był samoukiem.Imał się różnych zawodów i w poszukiwaniu pracy często zmieniał miejsca pobytu.W wojsku włączył się do pracy rewolucyjnej współpracując z partią eserów (socjalistów-rewolucjonistów).Po dezercji z wojska nielegalnie prowadził agitację rewolucyjną i równocześnie zajmował się pracą literacką, której w końcu oddal się całkowicie.Był trzykrotnie więziony.Przebywał także na zesłaniu.Jego debiutem książkowym jest tom opowiadań Szapka-niewidimka (Czapka-niewidka) 1908.Napisał ponad pięćset opowiadań i opowieści oraz kilka powieści.Po Rewolucji Październikowej wydał wiele swoich najlepszych utworów: Alyje parusa (Szkarłatne żagle) 1923, Blistajuszczij mir (Migotliwy świat) 1924, Bieguszczaja po wołnam (Biegnąca po falach) 1928, Dżessi i Morgiana (Jessy i Morgiana) 1929 oraz wiele zbiorków opowiadań.W jego utworach bardzo często pojawiają się motywy fantastyczne i niesamowite.Do najbardziej znanych należy cykl opowiadań hoffmanicznych: Kanat (Lina),Fandango, Iwa (Wierzba) i Krysołow (Szczurołap) napisany po rewolucji, w 1924 roku.KAWIERIN WIENIAMIN (właśc.Zilber) ur.w 1902 r.- prozaik, dramaturg, krytyk i filolog.Pracą literacką zajął się już w czasie studiów na wydziale filologicznym Uniwersytetu Piotrogrodzkiego.W latach dwudziestych należał do bardzo aktywnego ugrupowania literackiego „Bractwo Serafina” związanego z formalizmem rosyjskim.Debiutował w 1921 roku nowelą Odinnadcataja aksjoma (Jedenasty aksjomat).Wiele wczesnych utworów, na przykład Koniec chazy (Koniec meliny) 1926, Diewiat’ diesiatych sud’by (Dziewięć dziesiątych losu) 1926, Chudożnik nieizwiestien (Artysta nieznany) 1931 poświęcił aktualnym problemom inteligencji twórczej.Później dzięki takim powieściom, jak Dwa kapitana (Dwaj kapitanowie) 1945, Otkrytaja kniga (Otwarta księga) 1949 stał się jednym z najpopularniejszych pisarzy radzieckich.W latach sześćdziesiątych ugruntował swoją pozycję aktualnymi powieściami polemicznymi: Poiski i nadieżdy (Poszukiwania i nadzieje) 1956 i Siem par nieczistych (Siedem par nieczystych) 1962.Jeszcze w latach dwudziestych opublikował monografię pod tytułem Baron Brambieus (1929) o Józefie Sękowskim.Napisał także sztukę teatralną Ukroszczenije Robinsowa ili Potieriannyj raj (Poskromienie Robinsowa, czyli raj utracony) w 1934 roku.Ostatnio pisarz coraz bardziej skłania się ku autobiografizmowi zawartemu w oryginalnych formach, na przykład Nieizwiestnyj drug (Nieznany przyjaciel) 1960, Oswieszczonnyje okna (Oświetlone okna) 1978 i inne.W wielu ze swoich pierwszych utworów wprowadzał motywy fantastyczne i sensacyjno-kryminalne, nie stroniąc od paradoksów, udziwień i fantasmagorii.Opowiadania tego typu weszły do zbiorku Mastiera i podmastierja (Mistrzowie i czeladnicy) 1923.Do takich utworów należy zaliczyć opowiadanie Boczka (Beczka) z 1924 roku.Kawierin, niejako nawiązując do tych wczesnych utworów, wyda! w 1982 roku powieść z dziedziny fantasy i SF Werlioka.KUCHELBECKER WILHELM (1797-1846) - poeta, dramaturg, prozaik, krytyk i wydawca.Pochodził ze zruszczonej rodziny niemieckiej.Uczęszczał razem z Aleksandrem Puszkinem do ekskluzywnego Liceum w Carskim Siole.Po jego ukończeniu w 1817 roku pracował w KolegiumSpraw Zagranicznych i równocześnie nauczał łaciny i języka rosyjskiego w Instytucie Pedagogicznym.Od czasów szkolnych zajmował się literaturą - pisał głównie poezje i artykuły krytyczne.W latach 1824-1825 razem z Włodzimierzem Odojewskim wydawał almanach literacki „Mnemozyna”, który odegrał ważną rolę w rozwoju rosyjskiej literatury romantycznej.Brał bardzo aktywny udział w powstaniu dekabrystów w 1825 roku.Po jego upadku próbował uciec z Rosji, lecz został zatrzymany w Warszawie.Wyrok śmierci zamieniono mu na więzienie, a potem na zesłanie syberyjskie, gdzie także kontynuował pracę literacką.Większość jego utworów została opublikowana w XX wieku.W 1820 roku napisał niezakończony traktat publicystyczny o charakterze utopijnym Jewropiejskije pisma (Listy europejskie) z licznymi aluzjami do współczesności.Ziemia Biezglawcew (Kraina Bezglowców), drugi utwór o podobnym charakterze, został wydany w 1824 roku w almanachu „Mnemozyna”.KUPRIN ALEKSANDER (1870-1938) - prozaik, dziennikarz, tłumacz i krytyk.Ukończył szkołę wojskową.Po czterech latach uciążliwej służby wystąpił z wojska i zajął się początkowo dziennikarstwem, a potem beletrystyką.Współpracował z wieloma gazetami, zwłaszcza w Kijowie, w których opublikował bardzo dużo swoich pierwszych utworów, w tym także wierszy, sprawozdań sądowych i recenzji literackich i teatralnych.Nie przerywając pracy literackiej imał się różnych zawodów.Podróż na Polesie zaowocowała wieloma opowiadaniami oraz doskonałą opowieścią pod tytułem Olesia (Olesia) 1898.Jego sławę ugruntowała opowieść Pojedinok (Pojedynek) z 1905 roku oraz naturalistyczna powieść Jama z lat 1909-1915.W wielu jego utworach pojawiają się najróżniejsze wątki fantastyczne i utopijne.Jest też autorem licznych krótkich form prozatorskich o wyraźnie fantastycznonaukowym charakterze: Wolszebnyj kawior (Czarodziejski dywan) 1919, Siniaja zwiezda (Błękitna gwiazda) 1925, Żydkoje sołnce (Rozrzedzone słońce) 1912.Opowiadanie Tost (Toast) zostało napisane w roku 1906.LEWSZYN WASYL (1746-1826) - prozaik, dramaturg i tłumacz.Po wystąpieniu z wojska zajął się pracą literacką [ Pobierz całość w formacie PDF ]